Als je single bent kan je omgeving daar ongevraagd en goedbedoeld maar ongepast en misplaatst advies over geven. In plaats hoop of zelfvertrouwen, geeft het meer ergernis. Vooral het woordje ‘gewoon’ geeft vaak een negatieve lading aan zo’n advies:
Je moet gewoon jezelf zijn! Stel je gewoon kwetsbaar op en open je hart!
Maar hoe doe je dat als je je onzeker voelt en helemaal niet meer echt weet wie je nou bent?
Alsof het allemaal zo makkelijk is en jij nogal een stumper bent dat het jou niet ‘gewoon’ lukt.
Maar ik heb goed nieuws én positief advies voor jou: het gaat over én het komt echt goed. Ik ga je helpen!
Puppy love
Verliefd worden is makkelijk als je jong en onbevangen bent. Zonder krassen op je ziel en talloze deksels op je neus. Het lijkt me heerlijk om weer even het zelfvertrouwen van een kleuter te hebben en werkelijk te geloven dat de wereld draait om mij en ik het meest bijzondere schepsel op aarde ben.
Sommige van ons blijven ergens vanbinnen die kleuter en staan met een open hart, blakend van het vertrouwen in de wereld. De meeste van ons hebben dit helaas afgeleerd. Als je hart al een paar keer flink te grazen genomen is, word je voorzichtiger.
Mijn houten hart, het prachtige lied van de Poemas, omschrijft het treffend. ‘De dames voor u hebben het alvast verzwaard.’ Of natuurlijk ‘The first cut is the deepest’ geschreven door Cat Stevens maar vooral bekend door de versie van Sheryl Crow.
Dus we staan hierin niet alleen. Er zijn talloze liedjes, gedichten en boeken over geschreven. Zo ‘gewoon’ is het dus niet als je kwetsbaar kan zijn en je hart kan openen! Wel gewoon is het om dit moeilijk te vinden en heel graag te willen.
Bedekt onder de mantel der liefde
Terugkomend bij de onbevangen kleuter in jou, ergens diep van binnen zit dit wonderbaarlijke schepsel nog steeds in jou. Omdat je pijn gehad hebt, heb je jezelf geleerd deze kleuter te beschermen. Je bent hier zo goed in geworden dat je de onbevangenheid en het blakende zelfvertrouwen ook onder de mantel van bescherming bedekt hebt. Het is nu tijd om deze beschermende deken voorzichtig van je af te trekken. In kleine stukjes, stapje voor stapje. Het begint bij de erkenning dat jij jezelf beschermt tegen pijn. Door toe te geven aan jezelf dat je goed zorgt voor jouw kwetsbare hart en dat je heel voorzichtig geworden bent met het toelaten van anderen. Je weet immers dondersgoed wat er kan gebeuren als je zomaar iedereen toelaat bij dat mooie hart van jou!
Met de erkenning van jouw patroon word jij bewust onbekwaam. Hiermee bedoel ik: je bent je ervan bewust dat je er niet goed bent. En nu het goede nieuws:
Als jij je bewust bent van jouw patroon, dan ben je al op de helft van de oplossing! Wat een geruststellende gedachte! Ik heb meerdere coachings- en ontwikkelingstrajecten gevolgd, iedere keer als ik weer achter een beperkend patroon van mezelf kwam, gaf het me moed en kracht te weten: maar nu ben ik wel al op de helft van de oplossing. Ik ben nu zover gekomen, nu kan ik die andere helft ook!
De tweede helft
Het moeilijkste heb je ‘gewoon’ al gedaan! Nu is het van belang om de wedstrijd slim en doeltreffend uit te spelen.
Het vertrouwen op jezelf, op die kleuter in jou, voelt in het begin onwennig en onprettig. We vinden het makkelijker en fijner om de controle te houden en klampen ons vast aan bekende patronen. In den beginne moet je dus gaan oefenen op bekend terrein. Dit kan je doen door een gunst te vragen aan iemand die je goed kent en die je vertrouwt. Maak het jezelf makkelijk en kijk wat er gebeurt als je de controle durft los te laten door een ander om hulp te vragen. Waar jij normaal degene bent die alles zelf wel regelt en niet bouwt op anderen, ga je dit nu wel doen.
Stel jezelf de vraag: wat is het ergste dat kan gebeuren als ik dit overlaat aan een ander? Kan ik dat aan? Is het antwoord ja, dan laat je het ook echt over aan de ander. Maak het jezelf makkelijk en neem kleine stappen, maar neem ze! Laat je verrassen door wat er gebeurt als je de controle loslaat. Spoiler alert: dit gaat er gebeuren:
Je krijgt een goed gevoel over jezelf omdat je dit gedurfd hebt. Gun jezelf dit schouderklopje want je hebt iets gedaan wat je moeilijk vindt.
Je krijgt hulp.
Deze oefening is de eerste stap naar het opbouwen van meer zelfvertrouwen en dus ook het kunnen loslaten van de controle. Zul je zien dat jij je dus ‘gewoon’ kwetsbaar kunt opstellen en ‘gewoon’ je hart open kan stellen. Puur door ‘gewoon’ jezelf te zijn. Je geeft het kind in jou vrij spel en dat kind kijkt naar de wereld met andere ogen. Vol vertrouwen en plezier. Je durft weer gewoon te vallen, in het leven en in de liefde. You got this!
Comments